Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zakopanem

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10.05.2016r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant sek. sąd. G. P.

przy udziale Prokuratora Barbary Bogdanowicz

po rozpoznaniu dnia 10.05.2016r sprawy:

S. R.

urodz. (...) w T.

s. T. i D. z d. J.

oskarżonego o to , że:

w dniu 1 stycznia 2016 roku w C., rejonu (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy stwierdzonym 0,75 mg/l; 0,75 mg/l i 0,69mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym - samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...)

to jest o przestępstwo z art. 178a§1kk

I. uznaje oskarżonego S. R. za winnego popełnienia zarzucanego mu wyżej czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a§1kk i za to na mocy art. 178a§1kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na mocy art. 42§2kk orzeka oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat, zaliczając na mocy art. 63§4kk okres zatrzymania prawa jazdy począwszy od dnia 01.01.2016r do dnia 10.05.2016r ;

III. na mocy art. 43a§2kk orzeka oskarżonemu środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych ;

IV. na podstawie art. 627kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 210 (dwustu dziesięciu) złotych, w tym kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych opłaty sądowej.

Sygn. akt II K 72/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 10 maja 2016 roku

Sąd ustalił stan faktyczny:

S. R. posiada uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii A, B1 i B wydane w Wielkiej Brytanii.

Dowód: kserokopia dokumentu prawa jazdy k. 6 akt 2 Ds. 12/16;

W dniu 1 stycznia 2016 r. w C. na ul. (...) funkcjonariusze policji J. K. i T. W. dokonywali kontroli drogowej. Tego dnia około godz. 18:30 w C. oskarżony S. R. kierował samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...). Funkcjonariusz policji J. K. w celu dokonania kontroli drogowej kierującego pojazdem oskarżonego, nadał sygnał do zatrzymania, latarką emitującą światło koloru czerwonego. Oskarżony nie zastosował się do nadawanego przez funkcjonariusza sygnału i zaczął oddalać się w kierunku ul. (...). Z uwagi na zachowanie oskarżonego podjęto za nim pościg w trakcie którego funckjonariusze dawali S. R. sygnały dźwiękowe i świetlne do zatrzymania się. Po przejechaniu dystansu około 1 km, oskarżony zatrzymał pojazd na parkingu przy sklepie (...) na ul. (...). W trakcie kontroli funkcjonariusze policji od oskarżonego wyczuli woń alkoholu, w związku z czym S. R. poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód: zeznania świadków J. K. k. 1-2 zbiór C akt 2 Ds. 12/16 w korelacji z notatka urzędową jego autorstwa k. 1 akt 2 Ds. 12/16, T. W. k. 4-5 zbiór C akt 2 Ds. 12/16

Pierwsze badanie przeprowadzone o godzinie 18:38 wykazało u oskarżonego obecność alkoholu o stężeniu 0,75 mg/l w wydychanym powietrzu. Oskarżonego poddano kolejnym badaniom, które wykazały u niego o godzinie 18:55 obecność alkoholu o stężeniu 0,75 mg/l w wydychanym powietrzu, a o godzinie 19:15 – 0,69 mg/l.

Dowód: protokół z badania stanu trzeźwości oskarżonego urządzeniem elektronicznym typu A. oraz A. k. 2 i 3 akt 2 Ds. 12/16;

W toku postępowania przygotowawczego:

Oskarżony S. R. nie przyznał się do winy i skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. R. k. 12-13 akt 2 Ds. 12/16

Oskarżony nie stawił się na wyznaczony termin rozprawy głównej, będąc na niego prawidłowo wezwany (przesyłkę podwójnie awizowano).

Dowód: protokół rozprawy głównej k. 12, podwójnie awizowane wezwanie k. 11,

Oskarżony S. R. jest rozwiedziony, na utrzymaniu posiada troje dzieci, w tym jedno pełnoletnie. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technologiem żywienia, pracuje w Restauracji (...) stacja narciarska, na stanowisku szefa kuchni, gdzie osiąga dochód w wysokości 3000 złotych netto miesięcznie. Jest zdrowy psychicznie i fizycznie - dane osobowe (k. 12, 17 akt 2Ds 12/16). Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany sądownie za inne przestępstwa – karta karna (k.15-16).

Sąd zważył co następuje:

Ustalając stan faktyczny sprawy sąd oparł się o zeznania świadków T. W., J. K., a nadto o treść notatki urzędowej, kserokopię dokumentu prawa jazdy, protokołów użycia urządzeń elektronicznych, danych osobo-poznawczych i danych o karalności.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, iż oskarżony w toku prowadzonego postępowania nie złożył żadnych wyjaśnień w sprawie ograniczając się jedynie do nie przyznania się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Nie przyznanie się oskarżonego do winy stanowiące zakwestionowanie ustaleń zawartych w akcie oskarżenia, stanowiło zdaniem Sądu realizację przyjętej przez oskarżonego linii obrony. Jednak wskazać należy, iż dowody zgromadzone w niniejszej sprawie, w tym w szczególności zeznania świadków J. K. i T. W., a nadto dokumenty w postaci protokołów użycia urządzeń elektronicznych typu A. I. oraz A. A..0, doprowadziły do przekonania, iż nie przyznanie się oskarżonego do winy stanowi nieudolną próbę uniknięcia odpowiedzialności za czyn zarzucony mu aktem oskarżenia, natomiast w świetle wspomnianych dowodów, nie sposób dać oskarżonemu wiary, iż czynu tego się nie dopuścił.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków J. K. i T. W. funkcjonariuszy policji, którzy w dniu 1 stycznia 2016 r. zatrzymali do kontroli drogowej, a następnie z uwagi na wyczuwalną woń alkoholu, przeprowadzili kontrolę trzeźwości oskarżonego S. R.. Świadkowie zeznawali w sposób spójny, rzetelny i logiczny, a ich zeznania wzajemnie ze sobą korelowały i uzupełniały się tworząc jedną logiczną całość. Świadkowie ci zetknęli się z przedmiotowa sprawą w ramach pełnienia swoich obowiązków służbowych. Świadkowie są osobami obcymi w stosunku do stron stąd też zeznawali w sposób obiektywny, nie starając się tendencyjnie obciążać czy też wybielać osobę oskarżonego. Zeznania świadków korelują z dowodami w postaci dokumentów zalegających w aktach sprawy, w tym w szczególności z protokołami użycia urządzeń kontrolno-pomiarowych.

Ustalając stan faktyczny w odniesieniu do stanu nietrzeźwości oskarżonego Sąd wykorzystał dane zawarte w protokołach użycia urządzeń kontrolno - pomiarowych, które są w pełni wiarygodne, a żadna ze stron nie kwestionowała rzetelności tych protokołów.

Dokonując analizy prawnej przedmiotowego występku zważyć należy, że popełniając ten czyn oskarżony S. R. działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, albowiem posiadając pełną zdolność do rozpoznania znaczenia podejmowanego działania i pokierowania swoim postępowaniem, zdecydował się na prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości. Oskarżony zatem chciał kierować tym pojazdem w stanie nietrzeźwości i zamiar swój w pełni zrealizował, godząc w ten sposób nie tylko w zakaz ustawowy zawarty w kodeksie karnym, ale także w przepisy ruchu drogowego i zasady racjonalnego postępowania, które jako kierowca miał szczególny obowiązek respektować.

Dokonując oceny prawnej zachowania oskarżonego eksponować należy, iż artykuł 178a§1kk kryminalizuje bezwypadkowe prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w ruchu lądowym.

Jest to przestępstwo formalne, którego istotę realizuje wprowadzenie w ruch pojazdu przez nietrzeźwego lub odurzonego sprawcę. Występek ten od strony podmiotowej można popełnić tylko umyślnie, przy czym samo prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym.

Mając na uwadze całokształt materiału dowodowego, ze szczególnym wskazaniem na wyjaśnienia oskarżonego oraz protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, przy uwzględnieniu wyżej przedstawionej argumentacji, Sąd uznał oskarżonego S. R. za winnego tego, że w dniu 1 stycznia 2016 roku w C., znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy stwierdzonym 0,75 mg/l; 0,75 mg/l i 0,69mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym - samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Tym samym zachowaniem swoim oskarżony w pełni wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art.178 a § 1 kk, a jego wina nie budzi wątpliwości.

Co do wymiaru kary:

Sąd uznał oskarżonego S. R. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 178 a § 1 kk i za to, na mocy powołanego przepisu wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Za okoliczności obciążające Sąd uznał wysokie stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego. Ponadto za okoliczność obciążającą uznano fakt uprzedniej wielokrotnej karalności oskarżonego. Okolicznością obciążającą w stosunku do oskarżonego, zdaniem Sądu było też zachowanie oskarżonego w dniu zdarzenia, a to brak reakcji na wydawane przez funkcjonariusza policji sygnały do zatrzymania się oraz podjęta próba ucieczki celem uniknięcia kontroli drogowej. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących.

Oceniając stopień winy oskarżonego należy zauważyć, że jest on osobą dorosłą, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że kierowanie pojazdami w stanie nietrzeźwości, stanowi przestępstwo i nie może zasługiwać na pobłażliwość, zwłaszcza ze strony Sądu. Nie można nie zauważyć, że oskarżony dobrowolnie wsiadł do pojazdu w stanie nietrzeźwości i tym pojazdem kierował. Znamienne jest też to, że oskarżony, w żaden sposób nie był zmuszony do kierowania pojazdem w chwili zdarzenia. Niewątpliwie okoliczności te świadczą o tym, iż oskarżony ma relatywnie negatywny stosunek do obowiązujących norm prawnych w tym zakresie.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego trzeba podnieść, jak to już zostało wyżej wskazane, że tego typu przestępstwa mają nagminny charakter, nietrzeźwi kierowcy stanowią znaczne zagrożenie bezpieczeństwa przede wszystkim dla innych uczestników ruchu drogowego i są przyczyną szeregu wypadków drogowych. Te z kolei prowadza nieraz do tragicznych następstw. Co więcej nie sposób w tym miejscu pominąć również wysokiego stężenia alkoholu w organizmie oskarżonego, uniemożliwiającego racjonalne myślenie.

Zatem, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze podniesione powyżej okoliczności obciążające, a także wysoki stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a także odpowiada dyrektywom z art. 53 kk. Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara zapobiegnie jego powrotowi do ponownej kolizji z normami prawa oraz spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uświadomi konieczność przestrzegania norm prawnych i nieopłacalność ich naruszania.

W ocenie sądu oskarżony jest osobą niepoprawną i społecznie pożądane cele kary mogą zostać wobec niego zrealizowane jedynie przez wymierzenie mu bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Ponadto zważyć należy, iż treść art. 69§1 kk, nie dopuszcza w sytuacji oskarżonego możliwości skorzystania z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, z uwagi na karalność oskarżonego w czasie popełnienia czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania.

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest karą sprawiedliwą i odpowiadającą dyrektywom jej wymiaru opisanym w przepisie art. 53 kk.

Na mocy art. 42 § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat, zaliczając na mocy art. 63§4 kk okres zatrzymania prawa jazdy począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. Orzekając oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, zgodnie z treścią art. 56 kk, Sąd uwzględnił omówione powyżej okoliczności dotyczące stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Należy podkreślić, że oskarżony naruszył swoim zachowaniem reguły użytkowania dróg publicznych, a tym samym naraził innych użytkowników tych dróg i samego siebie, na znaczne niebezpieczeństwo. Z tego powodu stopień naruszenia przez oskarżonego reguł ostrożności w ruchu drogowym jest relatywnie znaczny. Czasowe wykluczenie oskarżonego z udziału w ruchu drogowym jest, zdaniem Sądu, koniecznością z uwagi na dobro osób trzecich, a przy tym obligatoryjne. Ponadto należy wziąć pod uwagę fakt, że orzeczony środek karny stanowi konsekwencję negatywnego zachowania oskarżonego, którego to zachowania oskarżony dopuścił się w sposób świadomy i dobrowolny. Popełniając umyślnie czyn zabroniony powinien liczyć się z koniecznością poniesienia konsekwencji swojego zachowania. Zachowując się w ten sposób postąpił w sposób nieodpowiedzialny, równocześnie wykazując lekceważący stosunek do obowiązujących norm prawnych. Sąd orzekł zatem oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat, ponieważ z zachowania sprawcy, jakie zaprezentował w chwili zdarzenia wynika, że zlekceważył on zasady ostrożności i bezpieczeństwa w ruchu lądowym, przez co stworzył zagrożenie dla siebie i innych uczestników ruchu w komunikacji.

Na mocy art. art. 43a§2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 złotych. Do obowiązków statutowych wymienionego Funduszu należy niesienie pomocy pokrzywdzonym oraz świadczenie pomocy postpenitencjarnej. Orzeczenie świadczenia stanowi dodatkową, a przy tym obligatoryjną dolegliwość dla oskarżonego w związku z popełnieniem przestępstwa, a także będzie pełnić wobec niego dodatkową dyscyplinującą funkcję.

Na mocy art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 210 złotych, w tym kwotę 120 złotych tytułem opłaty sądowej. Oskarżony jest rozwodnikiem, posiada 3 dzieci. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technologiem żywienia, pracuje w Restauracji (...) stacja narciarska, na stanowisku szefa kuchni, gdzie osiąga dochód w wysokości 3000 złotych netto miesięcznie. Ponadto jest człowiekiem młodym, zdrowym fizycznie i psychicznie. W ocenie Sądu zasadnym jest, aby poniósł on koszty sądowe we własnej sprawie, uznano bowiem, że przesłanki mogące skutkować zwolnieniem oskarżonego od ich ponoszenia, a o jakich stanowi art. 624 § 1 kpk, nie zachodzą.

Przewodniczący